Sinds geruime tijd aanvaardt de fiscus dat forfaitaire onkostenvergoedingen voor buitenlandse dienstreizen kwalificeren als belastingvrije terugbetaling van kosten eigen aan de werkgever indien aan bepaalde criteria wordt voldaan. Hierbij verwijst de fiscus voor "korte" dienstreizen (d.i. maximum 30 kaldenderdagen) naar de tarieven die de FOD Buitenlandse Zaken toekent aan zijn personeelsleden van het hoofdbestuur. Inzake "langere" dienstreizen verwijst de fiscus dan weer naar de tarieven die de FOD Buitenlandse Zaken toekent aan zijn "agenten op post".
Een oplijsting van voormelde bedragen zou ons hier te ver leiden. Belangrijk element van onzekerheid was op heden of de RSZ zich ook zou schikken naar dit fiscaal standpunt. Ter herinnering: fiscale akkoorden werken sociaalrechterlijk niet door. Als de belastingvrijstelling verworven zou zijn, maar vadertje staat naderhand sociale bijdragen zou navorderen, dan geeft dit toch aanleiding tot een ernstige financiële kater.
Gelukkig heeft de RSZ recentelijk klare wijn geschonken in deze. Voor zover de richtlijnen van de fiscus worden gevolgd, zullen voormelde vergoedingen ook sociaalrechterlijk niet worden aangemerkt als loon zodat er geen sociale bijdragen verschuldigd zijn. Of hoe ook in tijden van pre-electorale stress er soms plaats is voor pragmatisme.
VGD TAX
31/01/2014
